آيين‌نامة اعطای مجوز و فعالیت کارگزار (در قالب شخصیت حقوقی)
(مصوب جلسة مورخ ۱۶/۹/۸۳ شورای بورس)
تعاریف
مادة ۱ اصطلاحات به‌كار رفته در اين آيين‌نامه به‌شرح زير است.
سازمان: منظور سازمان كارگزاران بورس اوراق بهادار تهران است.
کارگزار: مؤسسه‌ای (شرکتی) است که با مجوز “سازمان” به نمایندگی از طرف اشخاص و یا به حساب خود حسب مورد، و براساس قوانین و مقررات مربوط، به دادوستد اوراق بهادار پذیرفته شده در بورس و سایر خدمات کارگزاری می‌پردازد.
متقاضی: منظور متقاضی دریافت مجوز کارگزاری است.
بازارگردانی: فعالیتی است که با هدف کاهش دامنۀ نوسانات قیمت اوراق بهادار و تأمین نقدشوندگی آن با مجوز “سازمان” توسط “کارگزار” انجام می‌شود.
حساب تضمین بورس: حساب ویژه‌ای است که به منظور ایفای تعهدات “کارگزاران،” ناشی از فعالیت کارگزاری با هدف حمايت از سرمايه‌گذاران، افتتاح می‌شود.
شعبه: واحدي از كارگزاری است كه از آن محل به ارائة خدمات به سرمايه‌گذاران مي‌پردازد، و در شهری واقع شده است که “سازمان” در آن شهر تالار دارد. تالارهاي اختصاصي “كارگزار” نيز شعبه تلقي مي‌شود.
نمايندگي: واحدي از كارگزاری است كه از آن محل به ارائة خدمات به سرمایه‌گذاران می‌پردازد، و در شهری واقع شده است که “سازمان” در آن شهر تالار ندارد. تالارهاي اختصاصي “كارگزار” كه در آنها معامله انجام نمي‌شود، و سفارش‌هاي دريافتي از آن شهر برای “شعبه” ارسال مي‌شود، نيز “نمايندگي” تلقي مي‌شود.
حق عضويت: مبلغي است كه بابت فعاليت كارگزاران در بورس به‌عنوان عضو “سازمان” دريافت مي‌شود. ميزان حق‌عضويت در ابتداي هر سال توسط هيئت‌مديره “سازمان” تعيين مي‌گردد.
هزینة استفاده از تسهيلات و خدمات: كارمزدي است كه توسط “كارگزاران” و در ازاي دريافت خدمات و تسهيلات از “سازمان” براي انجام معاملات اوراق بهادار به “سازمان” پرداخت مي‌شود.
