قانون اقدامات تأميني
مصوب ۱۲/۰۲/۱۳۳۹
فصل اول – كليات
ماده ۱) اقدامات تأميني عبارتند از تدابيري كه دادگاه براي جلوگيري از تكرار جرم (جنحه يا جنايت) درباره مجرمين خطرناك اتخاذ مي كند.
مجرمين خطرناك كساني هستند كه سوابق و خصوصيات روحي و اخلاقي آنان و كيفيت ارتكاب و جرم ارتكابي آنان را در مظان ارتكاب جرم در آينده قرار دهد اعم از اين كه قانوناً مسئول باشند يا غير مسئول. صدور حكم اقدام تأميني از طرف دادگاه وقتي جايز است كه كسي مرتكب جرم گرديده باشد.
ماده ۲) دولت مكلف است ظرف پنجسال از تاريخ تصويب اين قانون اقدام بتشكيل مؤسسات تأميني بنمايد:
۱) كانون اصلاح و تربيت اطفال (موضوع قانون اطفال بزهكار).
۲) تيمارستان مجرمين غير مسئول.
۳) تبعيد گاه مجرمين بعادت.
۴) كارگاههاي كشاورزي و صنعتي.
۵) مراكز معالجه مجرمين معتاد به استعمال الكل و مواد مخدره.
فصل دوم – اقسام اقدامات تأميني
الف – اقدامات تأميني سالب آزادي.
ماده ۳)– اقدامات تأميني سالب آزادي بقرار ذيل ميباشد:
۱) نگاهداري مجرمين مجنون و مختل‌المشاعر در تيمارستان مجرمين.
۲) نگاهداري مجرمين بعادت در تبعيد گاه.
۳) نگاهداري مجرمين بيكار و ولگرد در كارگاههاي كشاورزي و صنعتي.
۴) نگاهداري مجرمين معتاد باستعمال الكل و مواد مخدره.
۵) نگاهداري اطفال در كانون اصلاح و تربيت اطفال.
ماده ۴) هر گاه مجرمين مجنون و يا مختل‌المشاعر مخل نظم يا امنيت عمومي بوده و داراي حالت خطرناك باشند و دادگاه تشخيص دهد كه براي جلوگيري از تكرار جرم نگاهداري يا معالجه مجرم در تيمارستان مجرمين لازم است .
در اين صورت حكم بنگاهداري يا معالجه او در تيمارستان مجرمين خواهد داد.
در مورد مجرمين نيمه مسئول كه حكم مجازات و اقدام تأميني با هم در مورد آنها صادر مي شود اجراي مجازات بايد مؤخر بر اجراي اقدام تأميني باشد.
در هر موقع كه بنا بر تشخيص پزشك متخصص امراض روحي مجرم معالجه گرديد بر حسب پيشنهاد مدير تيمارستان و تصويب دادستان دادگاه رسيدگي كرده و در صورت تشخيص رفع حالت خطرناك حكم به خاتمه اقدام تأميني خواهد داد.
تبصره – درباره تشخيص عدم مسئوليت مجرمين و اينكه آيا مطلقاً يا بطور نسبي فاقد قوه مميزه ميباشند دادگاه نظر پزشك متخصص امراض روحي را جلب مينمايد و در هر حال تصميم نهائي با دادگاه است.
ماده ۵) هر گاه كسي بعلت ارتكاب جنايت يا جنحه عمدي كه بموجب قانون مجازات حبس براي آن پيش بيني گرديده دو مرتبه يا بيشتر‌محكوم بحبس بيش از دو ماه شده و بعد از اجراي مجازات مرتكب جرمي شود كه مستلزم مجازات حبس است و از اينرو دادگاه تشخيص دهد كه مشاراليه داراي حالت خطرناك بوده و تمايل بارتكاب جرائم داشته و يا از راه قوادي و يا فحشاء و يا نظائر آن امرار معاش مينمايد مجرم بعادت محسوب شده و دادگاه ميتواند حكم نگاهداري او را در تبعيد گاه براي مدت نامعيني صادر نمايد.
تبعيدگاه مؤسسه‌اي ايست كه از طرف دولت بمنظور نگاهداري مجرمين بعادت تأسيس گرديده است.
محكومين به تبعيد داراي لباس مخصوص بوده و غذاي معيني از طرف موسسه دريافت ميدارند محكومين به تبعيد حق مكاتبه و مراوده با خارج را ندارند مگر تحت نظر اولياء مؤسسه تبعيد
محكوم به تبعيد مجبور بانجام كارهائي است كه براي او تعيين ميشود بطور كلي مجرمين در مؤسسه تبعيد بايد شبها را بتنهائي و در سلول بسر برند هر محكوم بتبعيد بايد اقلا مدت سه سال و چنانچه مجازات تعيين شده بيش از سه سال باشد لااقل بميزان مدت مجازات در تبعيد گاه بسر برد و بعد از اين مدت چنانچه ثابت شود كه ادامه تبعيد لازم نيست ممكن است بنا بر پيشنهاد مدير تبعيد گاه و درخواست دادستان شخص تبعيد شده از طرف دادگاه صادر كعنده [كننده] حكم بطور مشروط آزاد شود.
مدت آزادي مشروط سه سال خواهد بود هر گاه ظرف سه سال بعد از خروج از تبعيد گاه آزاد شده مرتكب جنحه يا جنايت جديدي شود و يا بر خلاف مقررات تعيين شده از طرف دادگاه براي مدت آزادي مشروط رفتار نمايد دادگاه حكم بنگاهداري مجدد او در تبعيد گاه صادر مينمايد.
در اينصورت بعد از گذشت ده سال تمام حق آزادي مشروط خواهد داشت.
هر گاه آزاد شده ظرف سه سال مرتكب جرمي نگرديده و بنظر دادگاه اصلاح شده باشد آزادي او قطعي ميشود.
