آیین‌نامه اجرایی قانون بازار اوراق بهادار جمهوری اسلامی ایران
ماده ۱- اصطلاحات و واژه‌های اختصاری تعریف شده در ماده یک قانون بازار اوراق بهادار جمهوری اسلامی ایران مصوب آذرماه ۱۳۸۴، در این آیین‌نامه نیز به همان مفاهیم به کار برده می‌شوند. سایر اصطلاحاتی که در این آیین‌نامه به کار رفته است، دارای معانی زیر می‌باشند:
- قانون: قانون بازار اوراق بهادار جمهوری اسلامی ایران- مصوب ۱۳۸۴
- نهادها و تشکل‌های تحت نظارت: کلیة نهادها و تشکل‌هایی که براساس قانون، مجوز تأسیس یا فعالیت خود را از شورا یا سازمان دریافت نموده باشند از قبیل بورس‌ها، بازارهای خارج از بورس،کانون‌ها، بازارهای مشتقه، بورس‌های کالایی، شرکت‌های سپرده‌گذاری مرکزی اوراق بهادار و تسویة وجوه و نهادهای مالی.
ماده ۲- پس از پذیرش اوراق بهادار براساس ماده(۳۰) قانون، معاملات آن در هر بورس براساس مقرراتی خواهد بود که به تصویب شورا می‌رسد.
ماده ۳- بورس‌ها، کانون‌ها، بازارهای خارج از بورس و شرکت‌های سپرده‌گذاری مرکزی اوراق بهادار و تسویة وجوه، تشکل خودانتظام محسوب می‌شوند. مصادیق سایر تشکل‌های خودانتظام توسط شورا تعیین می‌شوند.
ماده ۴- شرکت‌های سپرده‌گذاری مرکزی اوراق بهادار و تسویه وجوه، شرکت‌های(هلدینگ) و سبدگردان‌ها از مصادیق نهاد مالی محسوب می‌شوند. سایر مصادیق نهادهای مالی با رعایت بند(۲۱) ماده (۱) قانون توسط شورا تعیین می‌شوند.
ماده ۵- نهادها و تشکل‌های تحت نظارت مشمول مقررات «قانون»، این آیین‌نامه و همچنین مقرراتی که در چارچوب اختیارات قانونی توسط ارکان ذی‌صلاح بازار اوراق بهادار وضع می‌گردد، هستند.
ماده ۶- شورا مرجع تعیین و تصویب انواع «اوراق بهادار قابل معامله» موضوع بند(۲۴) مادة(۱) قانون است. سازمان از انتشار و یا معامله انواع اوراقی که هنوز در زمرة اوراق مذکور قرار نگرفته‌اند جلوگیری می‌کند. مقررات لازم در این خصوص به پیشنهاد هیئت مدیره سازمان به تصویب شورا خواهد رسید.
ماده ۷- چگونگی تشکیل، رسمیت یافتن و ادارة جلسات شورا، تصمیم‌گیری و ابلاغ مصوبات آن طبق دستورالعملی خواهد بود که به تصویب شورا می‌رسد.
